Ο Hitchcock, ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες όλων των εποχών (κατ΄εμέ ο καλύτερος), είχε μία φανερή αδυναμία στην ξανθιά κώμη αφού σχεδόν όλες οι πρωταγωνίστριες του είχαν το effect του φωτοστέφανου.
Αυτή η μονομανία του για τις ξανθιές δεν έγκειται μόνο στο γεγονός ότι το ξανθό έγραφε καλύτερα στα ασπρόμαυρα φιλμ αλλά και σε άλλους-μη πρακτικούς- παράγοντες. Τις προτιμούσε γιατί παρά το παγωμένο περίβλημά τους έβγαζαν έναν κρυφό ερωτισμό, έναν ασίγαστο πόθο, μία υπόγεια σεξουαλικότητα. Ξανθάκιας ο μετρ του σασπένς! Επιπροσθέτως ήταν πιο πειστικές και στο ρόλο του θύματος. Όπως έλεγε "είναι σαν το χιόνι που κάνει να φαίνονται καθαρά τα ματωμένα ίχνη''.
Οι διασημότερες Xιτσκοκικές ξανθιές:
+ Σε διάστημα δύο χρόνων (1954-55) η πριγκίπισσα Grace Kelly ήταν η βασική πρωταγωνίστρια σε τρεις ταινίες του Χιτς, ''Dial M for Murder'', ''Rear Window'' and ''To Catch a Thief'' (με σειρά σπουδαιότητας). Δεν περπατούσε, απλά αιωρούταν στο χώρο γι΄αυτό λύγιζαν τόσοι και τόσοι. Όμως όσο μας τραβούσε οπτικά άλλο τόσο μας ξενέρωνε όταν μιλούσε, δεν έβγαζε κάποιο ιδιαίτερο συναίσθημα (ice queen) με εξαίρεση τη σκηνή του στραγγαλισμού στο Dial M for Murder(M A S T E R P I E C E).
p.s iloveu:Η Rosamund Pike(Gone Girl) της μοιάζει εκπληκτικά εμφανισιακά αλλά ας είμαστε ειλικρινείς η Ρόζι ερμηνευτικά είναι δύο σκαλοπάτια πιο πάνω.
+Το πάλαι πότε μοντέλο-Tippi Hedren-επιλέχθηκε από τον βρετανό σκηνοθέτη για να πρωταγωνιστήσει στα ''Πουλιά'' και μπόρεσε ν΄ανταποκριθεί στις σκληρές απαιτήσεις του Χιτς. Ήταν πασίγνωστο πως ήταν αντικείμενο του πόθου του και είχε κτητικότητα απέναντι της σε σημείο που ήταν το ''σαδιστικό παιχνιδάκι'' του. "Δεν ξέρω πόσες φορές με τσίμπησαν, με γραντζούνισαν τα πουλιά'' έλεγε χαρακτηριστικά. Στα άδυτα αυτής της σχέσης βουτήξαμε με την ταινία ''The girl'' όπου ο Toby Jones ενσαρκώνει υποδειγματικά τον Χιτσκοκ έχοντας στο πλευρό του την αλαβάστρινη Sienna Miller ως Τίπι.
Όπως και με την Grace γύρισαν στα καπάκια άλλη μία ταινία(1964), την ''Marnie'' όπου ήταν τολμηρή ταινία για τα τότε δεδομένα αφού καταπιάνεται με το θέμα του βιασμού.
+Στη σκιά των 4 γιγάντων (από τις σπάνιες περιπτώσεις που προτιμώ τον ελληνικό τίτλο ) η Eva Marie Saint ως Eve Kendall (γαμάτο όνομα) πλευριτώνει τον Cary Grant aka Roger O. Thornhill (ακόμη πιο άπαιχτο όνομα). Ο Χίτσκοκ ήταν κάθετος όχι μόνο στο χρώμα της βαφής αλλά και στο κούρεμα αφού ήθελε να έχει κοντή κουπ γιατί της έδινε έναν εξωτικό αέρα. Η ''σκιά των 4 γιγάντων'' είναι η 2η αγαπημένη μου ταινία του Χιτς αφενός γιατί είναι κατασκοπικό θρίλερ με καλοκουρδισμένο σασπένς αφετέρου γιατί η χημεία των πρωταγωνιστών είναι ανεπανάληπτη. Το φλογερό φιλί στο τρένο στοιχειώνει ακόμη τις φαντασιώσεις μας.
+Το girl next door- Doris Day- στάθηκε στο πλευρό του λατρεμένου James Stewart στο φιλμ ''The Man Who Knew Too Much''. Εμπλέκονται σε μία περιπέτεια στο Μαρόκο και ναι σιγοτραγουδάμε το Que sera, sera whatever will be, will be κουνώντας ρυθμικά χεράκια. Συγκριτικά με τις προαναφερθείσες η Doris έχει πιο γλυκιά κοψιά και δεν είναι τόσο μαρμάρινη σαν άγαλμα.
+Στον χρυσό θρόνο τοποθετούμε την ξανθομαλλούσα Kim Novak γιατί είναι ο ορισμός της φαινομενικά ψυχρής, χιτσκοκικής ξανθιάς που σιγοκαίει η εσωτερική φλόγα. Η 25χρονη τότε Κιμ έδωσε υπόσταση στην μυστηριώδη ηρωίδα και στήριξε στους ντελικάτους ώμους της το αριστουργηματικό κομψοτέχνημα, το Vertigo. Στην ταινία κιόλας το κατάξανθο -σχεδόν άσπρο -μαλλί παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την εναλλαγή των πλάνων, μία στο σινιόν της Κιμ μία στα μαλλιά του πίνακα, μία στο μπουκέτο παραδίπλα της, μία στην ανθοδέσμη του πίνακα. Για το Vertigo μπορούμε να μιλάμε ώρες επί ωρών , μέρες επί μερών...
Wtfff!!Είναι δυνατόν να μην βραβεύτηκε με ένα Όσκαρ σκηνοθεσίας, τραβάμε τις δικές μας ξανθές πλεξούδες...!
Αυτή η μονομανία του για τις ξανθιές δεν έγκειται μόνο στο γεγονός ότι το ξανθό έγραφε καλύτερα στα ασπρόμαυρα φιλμ αλλά και σε άλλους-μη πρακτικούς- παράγοντες. Τις προτιμούσε γιατί παρά το παγωμένο περίβλημά τους έβγαζαν έναν κρυφό ερωτισμό, έναν ασίγαστο πόθο, μία υπόγεια σεξουαλικότητα. Ξανθάκιας ο μετρ του σασπένς! Επιπροσθέτως ήταν πιο πειστικές και στο ρόλο του θύματος. Όπως έλεγε "είναι σαν το χιόνι που κάνει να φαίνονται καθαρά τα ματωμένα ίχνη''.
Οι διασημότερες Xιτσκοκικές ξανθιές:
+ Σε διάστημα δύο χρόνων (1954-55) η πριγκίπισσα Grace Kelly ήταν η βασική πρωταγωνίστρια σε τρεις ταινίες του Χιτς, ''Dial M for Murder'', ''Rear Window'' and ''To Catch a Thief'' (με σειρά σπουδαιότητας). Δεν περπατούσε, απλά αιωρούταν στο χώρο γι΄αυτό λύγιζαν τόσοι και τόσοι. Όμως όσο μας τραβούσε οπτικά άλλο τόσο μας ξενέρωνε όταν μιλούσε, δεν έβγαζε κάποιο ιδιαίτερο συναίσθημα (ice queen) με εξαίρεση τη σκηνή του στραγγαλισμού στο Dial M for Murder(M A S T E R P I E C E).
p.s iloveu:Η Rosamund Pike(Gone Girl) της μοιάζει εκπληκτικά εμφανισιακά αλλά ας είμαστε ειλικρινείς η Ρόζι ερμηνευτικά είναι δύο σκαλοπάτια πιο πάνω.
+Το πάλαι πότε μοντέλο-Tippi Hedren-επιλέχθηκε από τον βρετανό σκηνοθέτη για να πρωταγωνιστήσει στα ''Πουλιά'' και μπόρεσε ν΄ανταποκριθεί στις σκληρές απαιτήσεις του Χιτς. Ήταν πασίγνωστο πως ήταν αντικείμενο του πόθου του και είχε κτητικότητα απέναντι της σε σημείο που ήταν το ''σαδιστικό παιχνιδάκι'' του. "Δεν ξέρω πόσες φορές με τσίμπησαν, με γραντζούνισαν τα πουλιά'' έλεγε χαρακτηριστικά. Στα άδυτα αυτής της σχέσης βουτήξαμε με την ταινία ''The girl'' όπου ο Toby Jones ενσαρκώνει υποδειγματικά τον Χιτσκοκ έχοντας στο πλευρό του την αλαβάστρινη Sienna Miller ως Τίπι.
Όπως και με την Grace γύρισαν στα καπάκια άλλη μία ταινία(1964), την ''Marnie'' όπου ήταν τολμηρή ταινία για τα τότε δεδομένα αφού καταπιάνεται με το θέμα του βιασμού.
+Στη σκιά των 4 γιγάντων (από τις σπάνιες περιπτώσεις που προτιμώ τον ελληνικό τίτλο ) η Eva Marie Saint ως Eve Kendall (γαμάτο όνομα) πλευριτώνει τον Cary Grant aka Roger O. Thornhill (ακόμη πιο άπαιχτο όνομα). Ο Χίτσκοκ ήταν κάθετος όχι μόνο στο χρώμα της βαφής αλλά και στο κούρεμα αφού ήθελε να έχει κοντή κουπ γιατί της έδινε έναν εξωτικό αέρα. Η ''σκιά των 4 γιγάντων'' είναι η 2η αγαπημένη μου ταινία του Χιτς αφενός γιατί είναι κατασκοπικό θρίλερ με καλοκουρδισμένο σασπένς αφετέρου γιατί η χημεία των πρωταγωνιστών είναι ανεπανάληπτη. Το φλογερό φιλί στο τρένο στοιχειώνει ακόμη τις φαντασιώσεις μας.
+Το girl next door- Doris Day- στάθηκε στο πλευρό του λατρεμένου James Stewart στο φιλμ ''The Man Who Knew Too Much''. Εμπλέκονται σε μία περιπέτεια στο Μαρόκο και ναι σιγοτραγουδάμε το Que sera, sera whatever will be, will be κουνώντας ρυθμικά χεράκια. Συγκριτικά με τις προαναφερθείσες η Doris έχει πιο γλυκιά κοψιά και δεν είναι τόσο μαρμάρινη σαν άγαλμα.
+Στον χρυσό θρόνο τοποθετούμε την ξανθομαλλούσα Kim Novak γιατί είναι ο ορισμός της φαινομενικά ψυχρής, χιτσκοκικής ξανθιάς που σιγοκαίει η εσωτερική φλόγα. Η 25χρονη τότε Κιμ έδωσε υπόσταση στην μυστηριώδη ηρωίδα και στήριξε στους ντελικάτους ώμους της το αριστουργηματικό κομψοτέχνημα, το Vertigo. Στην ταινία κιόλας το κατάξανθο -σχεδόν άσπρο -μαλλί παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την εναλλαγή των πλάνων, μία στο σινιόν της Κιμ μία στα μαλλιά του πίνακα, μία στο μπουκέτο παραδίπλα της, μία στην ανθοδέσμη του πίνακα. Για το Vertigo μπορούμε να μιλάμε ώρες επί ωρών , μέρες επί μερών...
Wtfff!!Είναι δυνατόν να μην βραβεύτηκε με ένα Όσκαρ σκηνοθεσίας, τραβάμε τις δικές μας ξανθές πλεξούδες...!
