Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας : Aπό το βιβλίο στο κινηματογραφικό έργο.


Καταμεσής του θέρους τα βιβλία είναι η ιδανική συντροφιά που κρατάνε το νου μας σε εγρήγορση ενώ παράλληλα αφηνόμαστε ολοκληρωτικά στην πλοκή και στη δύναμη των λέξεων. Το βιβλίο που τιτλοφορείται ''Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας'' καθόταν ανέγγιχτο εδώ και μία δεκαετία στο ράφι της βιβλιοθήκης στριμωγμένο μαζί με άλλα , εντούτοις ξεχώριζε με τα έντονα μαύρα γράμματα τυπωμένα πάνω στο κίτρινο φόντο. Το καταβρόχθισα μέσα σε τρεις μέρες και παρακολούθησα αμέσως την ομότιτλη ταινία για να συγκρίνω και να δω πόσο απέχει η αχαλίνωτη φαντασία μου από την κινηματογραφική πραγματικότητα.




















+To μυθιστόρημα του βραβευμένου Gabriel Garcia Marquez, παρόλο που σε κάποια σημεία ενδίδει σε περιττές περιγραφές , καταπιάνεται με τη δύναμη του έρωτα που αντέχει στο χρόνο. Η μακρόσυρτη διάρκεια του έργου δικαιολογείται γιατί ήταν δύσκολη-μην πω ακατόρθωτη-η μεταφορά 479 σελίδων.  Ο Μike Newell, με χρόνια εμπειρίας στην σκηνοθετική πλάτη του, κατάφερε να αποζυμήσει το υλικό, να εκμεταλλευτεί την πρώτη ύλη για να παράγει ένα δράμα χαρακτήρων και όχι μία δακρύβρεχτη μετριότητα μαζικής κατανάλωσης.










+Εμπνευσμένη επιλογή ο Javier Bardem που δίνει υπόσταση στον Φλορεντίνο Αρίσα, έναν βασανισμένο νέο που δεν σταματάει να κυνηγάει το όνειρό του , να εκδηλώνει την αγάπη του μέσα από ερωτικά γράμματα. Είναι αποκαρδιωτικός σε πολλά σημεία γι' αυτό ακόμη δεν μπορώ να χωνέψω την ήττα του στην οσκαρική κούρσα με την ταινία  ''Η θάλασσα μέσα μου''. Έστω το σήκωσες ως psycho killer με τη βοήθεια των Κόεν.












+Φωτογενής η Giovanna Mezzogiorno στο ρόλο του θηλυκού που τύλιξε στα δίχτυα της τον Φλορεντίνο, αρκετά πιο συμπαθής και λιγότερο απροσπέλαστη από την λογοτεχνική Φερμίνα Δάσα.  Ίσως γιατί δεν διατυμπανίζεται ο αδάμαστος χαρακτήρας της. Εξίσου καλός και ο Benjamin Bratt ως γιατρός Ουρμπίνο που βρέθηκε σαστισμένος, τσακισμένος με ένα σπασμένο φτερό από τον έρωτα του για τη Φερμίνα . Αρκετά πιστή στο κλίμα βιβλίου η πρώτη γνωριμία τους.













-Το βιβλίο, όπως συνηθίζεται, είναι ανώτερο από την κινηματογραφική μεταφορά γιατί κουρδίζει καλύτερα το σασπένς, θέτει καλύτερα το ψυχολογικό και ηθικό υπόβαθρο των ηρώων, δείχνει σε μεγαλύτερο βαθμό την έκταση των συναισθημάτων του πρωταγωνιστή, την αιώνια-ανιδιοτελή-αγάπη του Φλορεντίνο Αρίσα που δεν καταπάτησε τον όρκο της αιώνιας πίστης σ΄εκείνη. Όταν είσαι ερωτευμένος χάνεις την έννοια του χρόνου, του τόπου, καθοδηγείσαι έχοντας πυξίδα μόνο τα συναισθήματά σου αψηφώντας τη λογική και τις πληγές της ζωής.












-Απουσιάζουν αρκετές στιγμές συγκίνησης, τεκμήρια της αγάπης του Φλορεντίνο όπως η ιεροτελεστία με το άσπρο τριαντάφυλλο. Τις χάριζε ένα λευκό που ήταν άχρωμο και βουβό γιατί από τη μία το κίτρινο υποδήλωνε ζήλεια, από την άλλη το κόκκινο ήταν σύμβολο φλογερούς πάθους. Αλλά ένα τριαντάφυλλο σαν εκείνη, παρόλο που είχε πολλά αγκάθια, αναγνώριζε την απλότητα και την ομορφιά του κατάλευκου λουλουδιού. Άλλο δείγμα πίστης ήταν η αγορά ενός καθρέφτη μέσα στον οποίο είχε δει ξαφνικά το είδωλο της Φερμίνας που δειπνούσε μαζί με τον σύζυγό της. Τον κρέμασε στο σαλόνι του σπιτιού του όχι για την πολυτελή κορνίζα αλλά γιατί φιλοξένησε στο εσωτερικό του για δύο ώρες τη μορφή της. Ήθελε με τον τρόπο του να κρατήσει αναλλοίωτο και ανέπαφο το πρόσωπό της όσα χρόνια κι αν περάσουν.











  +Ολοκληρώνοντας οφείλω ν' αναγνωρίσω τη μουσική επένδυση, την συμβολή της Shakira στο άρτιο αποτέλεσμα. Πέρα από το Hay amores που είχε διαφημιστεί αρκετά την εποχή που προβαλλόταν η ταινία, δώστε μία ευκαιρία και στο La despedida.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου