Mπορεί να προμοτάρουν άλλες ταινίες ως τα απόλυτα ρομάντζα (Me before you) αλλά στην πραγματικότητα η πιο όμορφη και αυθεντική ιστορία αγάπης-την τελευταία διετία- ήταν η Carol. Είμαι αδικαιολόγητη που άργησα τόσο να τη δω αλλά ίσως ήταν η καλύτερη χρονική στιγμή για να την εκτιμήσω βαθύτατα και να την βάλω στο πάνθεον των ρομαντικών ταινιών.
+Κατά κύριο λόγο είναι δράμα χαρακτήρων που εξελίσσεται στην εποχή του '50 , σκηνοθετημένο με στυλ από τον Todd Haynes (Far from Heaven) χάρη στα υπέροχα μελαγχολικά καδραρίσματα. Διάχυτο το αίσθημα της νοσταλγίας που ενισχύεται από την υπέροχη μουσική επένδυση.
+Η Cate Blanchett όσο αψεγάδιαστη εξωτερικά, τόσο τσακισμένη εσωτερικά, παγιδευμένη σε μία κοινωνία που ξέρει μόνο να κριτικάρει. Κάθε βλέμμα της, κάθε αθώο(ή μη) άγγιγμα της υποδηλώνει την βαθύτερη επιθυμία της για αγάπη. Είναι λυπηρό να βραβεύτηκε για την ''Blue Jasmine'' του Woody και όχι γι' αυτή την ερμηνεία ζωής. Γιατί ας είμαστε ειλικρινείς η Brie Larson ήταν αξιόλογη στο ''Room'' αλλά αφενός o Jacob Tremblay ήταν ο αστέρας της ταινίας, αφετέρου δεν μπόρεσε να χτυπήσει το ερμηνευτικό βάθος της Cate.
+Aντίστοιχα αδικήθηκε και η Rooney Mara που άξιζε να γυρίσει σπίτι με τον θείο Όσκαρ, αντ΄αυτού καλογυαλίζει το αγαλματίδιο η Alicia Vikander(who? η ρομποτική και ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΗ Vikander!). H αδελφή της Kate Mara δείχνει απίστευτη ερμηνευτική ευελιξία αν αναλογιστούμε και την σκοτεινή ερμηνεία της στο ''Girl with the dragon tattoo''. Στο Carol η Rooney, ως Τherese, με την αφέλεια(!) που τη διακρίνει αφήνεται στα μυστικά του έρωτα και στα καταπιεσμένα ένστικτά της. Τόσο η Rooney όσο και η Cate δίνουν νατουραλιστικές ερμηνείες , δεν εκβιάζουν το συναίσθημα αλλά κατορθώνουν ν΄αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές μας.
+Από την ταινία αποκομίσαμε πως...
Η εγκάρδια αγκαλιά δίνει χώρο στον ερωτευμένο ν' αναπτυχθεί χωρίς να τον εγκλωβίζει.
Το παρατεταμένο άγγιγμα που φέρνει ρίγος στη ραχοκοκκαλιά μπορεί να είναι μία αιώνια υπόσχεση.
Μία φωτογραφία μπορεί να αποτυπώνει την ομορφιά του ανέγγιχτου, του οράματος για ένα κοινό μέλλον.
Οι βαθύτερες επιθυμίες αυξάνουν την ευπάθειά μας στην απογοήτευση αλλά αξίζει να ρισκάρουμε από το να μένουμε στα ρηχά.
Αξίζει ν΄αναζητάμε διακαώς μέσα στο πλήθος το βλέμμα-καταφύγιο που φέρνει αγαλλίαση στην καρδιά μας.
Δεν αξίζει να αγκιστρωνόμαστε σε συμβατικές σχέσεις και να μην ξεθάβουμε τους θησαυρούς της πραγματικής αγάπης.
Ο έρωτας δεν λογαριάζει εμπόδια...χρόνια...φύλο!
+Κατά κύριο λόγο είναι δράμα χαρακτήρων που εξελίσσεται στην εποχή του '50 , σκηνοθετημένο με στυλ από τον Todd Haynes (Far from Heaven) χάρη στα υπέροχα μελαγχολικά καδραρίσματα. Διάχυτο το αίσθημα της νοσταλγίας που ενισχύεται από την υπέροχη μουσική επένδυση.
+Η Cate Blanchett όσο αψεγάδιαστη εξωτερικά, τόσο τσακισμένη εσωτερικά, παγιδευμένη σε μία κοινωνία που ξέρει μόνο να κριτικάρει. Κάθε βλέμμα της, κάθε αθώο(ή μη) άγγιγμα της υποδηλώνει την βαθύτερη επιθυμία της για αγάπη. Είναι λυπηρό να βραβεύτηκε για την ''Blue Jasmine'' του Woody και όχι γι' αυτή την ερμηνεία ζωής. Γιατί ας είμαστε ειλικρινείς η Brie Larson ήταν αξιόλογη στο ''Room'' αλλά αφενός o Jacob Tremblay ήταν ο αστέρας της ταινίας, αφετέρου δεν μπόρεσε να χτυπήσει το ερμηνευτικό βάθος της Cate.
+Aντίστοιχα αδικήθηκε και η Rooney Mara που άξιζε να γυρίσει σπίτι με τον θείο Όσκαρ, αντ΄αυτού καλογυαλίζει το αγαλματίδιο η Alicia Vikander(who? η ρομποτική και ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΗ Vikander!). H αδελφή της Kate Mara δείχνει απίστευτη ερμηνευτική ευελιξία αν αναλογιστούμε και την σκοτεινή ερμηνεία της στο ''Girl with the dragon tattoo''. Στο Carol η Rooney, ως Τherese, με την αφέλεια(!) που τη διακρίνει αφήνεται στα μυστικά του έρωτα και στα καταπιεσμένα ένστικτά της. Τόσο η Rooney όσο και η Cate δίνουν νατουραλιστικές ερμηνείες , δεν εκβιάζουν το συναίσθημα αλλά κατορθώνουν ν΄αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές μας.
+Από την ταινία αποκομίσαμε πως...
Η εγκάρδια αγκαλιά δίνει χώρο στον ερωτευμένο ν' αναπτυχθεί χωρίς να τον εγκλωβίζει.
Το παρατεταμένο άγγιγμα που φέρνει ρίγος στη ραχοκοκκαλιά μπορεί να είναι μία αιώνια υπόσχεση.
Μία φωτογραφία μπορεί να αποτυπώνει την ομορφιά του ανέγγιχτου, του οράματος για ένα κοινό μέλλον.
Οι βαθύτερες επιθυμίες αυξάνουν την ευπάθειά μας στην απογοήτευση αλλά αξίζει να ρισκάρουμε από το να μένουμε στα ρηχά.
Αξίζει ν΄αναζητάμε διακαώς μέσα στο πλήθος το βλέμμα-καταφύγιο που φέρνει αγαλλίαση στην καρδιά μας.
Δεν αξίζει να αγκιστρωνόμαστε σε συμβατικές σχέσεις και να μην ξεθάβουμε τους θησαυρούς της πραγματικής αγάπης.
Ο έρωτας δεν λογαριάζει εμπόδια...χρόνια...φύλο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου